Әр үйде дерлік теледидар бар. Отбасынан біреу оны көруді ұнатады. Кішкентай бала келгенше, бұл әдетте қиындық тудырмайды. Балаңыздың денсаулығы үшін әдеттеріңізді өзгерту керек пе?
Теледидар көру белсенді болуы мүмкін (адам экранға мақсатты түрде қараған кезде) және пассивті (теледидар фондық режимде жұмыс жасағанда, біз оған кейде қараймыз). Теледидарды қараудың бұл түрлері кішкентай балаларға әр түрлі әсер етеді. Олардың әрқайсысы қаншалықты зиянды екенін анықтайық.
Анам күні бойына үйде отырып, әлі сөйлей алмайды. Жалықтырмас үшін ол артта тұрған теледидарды қосады. Кешке әкем келіп, жұмыс күнінен кейін аздап демалғысы, жаңалықтар немесе қызықты фильмдер көргісі келеді. Бұл үлгі көптеген отбасыларға таныс. Бір жасқа дейінгі баланы бесікке немесе манежге жатқызуға болады, сонда ол теледидар экранын әрең көреді. Бірақ бала бәрін естиді. Баланың нәзік жүйкесі қатты қозып кетпес үшін қатты дауыстармен (мысалы, түсіріліммен), қатты жанжалдар мен айқайлармен фильмдер мен хабарлардан аулақ болыңыз. Кейбір невропатологтар теледидардан фондық сөйлесулерді жүйелі түрде тыңдау кейіннен сөйлеуді дамытудың кешеуілдеуіне әкелуі мүмкін деп санайды.
Теледидарды белсенді көру сіздің балаңыздың көру қабілетіне әсер етеді. Екі жасқа дейін офтальмологтар балаға экранға қарауға рұқсат бермейді. Сондай-ақ, теледидар баланың жүйке жүйесіне үлкен әсер етеді. Нәресте әлемді танудың орнына экранға қарап, шындықпен байланысын жоғалту қаупін туғызады және болашақта елес әлеміне қашуға тырысады.
