Татьяна немесе Татьяна есімі православие халықтары арасында кең таралған, орыс классикалық әдебиетінде айтылған және студенттердің мерекесімен байланысты. Бұл әйел атауының этимологиясы екіұшты.
Римдік нұсқа
Татьяна есімінің алғашқы шығу нұсқасы - Капитолий төбесін басып алған Патша Тит Татьян тағатын Татиус деген еркек аты. Бұл атаудың аудармасы жоқ, және бұл есімнің ерлер мен әйелдердің нұсқаларының таралуының басталуы адамдардың билік басындағыларға еліктеуге деген ұмтылысымен байланысты болуы мүмкін. Алайда Патша Титус Татистың өмір сүру фактісінің өзі тарихшыларға күмән келтіреді: кейбір зерттеушілер оны және оның ерліктерін аңыз деп санайды.
Шіркеу дәстүрі бұл атауды тағы бір аңызға айналған римдік әйелмен байланыстырады: әулие Татьяна (Римдік Татьяна), ол бірнеше ғасырдан кейін кездейсоқ студенттердің патронатына айналды. Бұл асыл және тақуа қыз көптеген игі істер жасады және сенімнің арқасында аш арыстанды тыныштандырды. Православие мен католик дінінде шейіт ретінде құрметтелген.
Грек нұсқасы
Бұл атаудың шығу тегі туралы одан да қарапайым нұсқасы бар, оған сәйкес ол ұлы тарихи тұлғалармен байланысты емес, ежелгі грекше «тату» етістігінен шыққан. Бұл сөзді «анықтау», «тағайындау» деп аударуға болады. Бұл Татьяна егемен, ұйымдастырушы, құрылтайшы немесе сәл өзгеше түрде тағайындалған, орнатылған дегенді білдіреді.
Славяндық мотивтер
Татьяна есімін латынның «тату» түбірімен көруге болады, ол ескі шіркеу славян тіліне «әке», «әке» деген мағына береді. Бұл жағдайда есім әке, әке деп аударылады. Бұл жерде римдік Татьянаны христиан дініне әкелген оның әкесі екенін атап өткен жөн.
Кейде бұл әдемі есім басқа ескі шіркеу славян сөзіне айналады: «ұры». Бұл ұры, ұрлаушы, алаяқ дегенді білдіреді. Бірақ бұл интерпретация мүлдем қате. Прот-славяндық атау мен сөздің түбірі, бәлкім, бірдей, бірақ «ұры» мағынасы қыздар татарлар деп атала бастағаннан әлдеқайда кешірек мағынасын алды. Шіркеу күнтізбесінде (әулиелер) бұл атау қасиетті шейіт туралы еске түсіріліп, «жаман сөзге» қатысы жоқ. Сонымен қатар, Ресейде бұл атау алғашқы кезде халық арасында емес, білімді, асыл адамдар, дворяндар арасында кең таралды.
