Түнде оянған көптеген кішкентай балалар төсекте ата-аналарына жүгінеді. Егер сіздің бүлдіршініңіз де мұны жасаса, онда бұл мінез-құлықтың себептерін анықтауға тырысыңыз. Олардың бірнешеуі болуы мүмкін. Мысалы, бала күндіз жақсы ұйықтамады, ал кешке қарай ол қыңыр бола бастады, анасы сүйікті ойыншығын қасына қоюды ұмытып кетті немесе ол түнге ертегі айтпады.
Бала ұйықтап кетуі мүмкін, ал екі сағаттан кейін оянғаннан армандағанынан қорқады. Балалардың қиялы бай, енді ескі таныс шкаф құбыжыққа айналады, ал қорқынышты жануарлар кереуеттің астында жасырынып жатыр. Ол өзінің қорқынышы туралы бірден айтпауы мүмкін, бірақ оның орнына басы, қолы, аяғы, іші бар деген түрлі сылтаулар айта бастайды. Баланы тыныштандырыңыз, бөлмедегі шамды қосыңыз, кереуеттің астына бірге қарап, онда ешкім жоқ екеніне көз жеткізіңіз. Ол ұйықтағанша қасында отырыңыз.
Егер ол жаман түс көрген болса, не армандағанын егжей-тегжейлі сұраңыз. Ол ертегі туралы армандағанын түсіндіріңіз, ал ертегілерде жақсы кейіпкерлер әрқашан зұлымдарды жеңеді, демек ол міндетті түрде жеңімпаз шығады. Одан жатып, көзін жұмып, бірге армандаған арман құруын сұраңыз. Мұндай техника баланы тыныштандырып қана қоймай, оның армандарын басқаруға және болашақта кошмарлардан қорықпауға үйрете алады.
Кейде анасының өзі баласын төсегіне жатқызады, көбінесе ол ауырған кезде немесе әйел үйде жалғыз қалады немесе отбасында қандай-да бір жанжал туындаған. Баласын қолына алып, ол өзін-өзі тыныштандырады және баланы тыныштандырады. Бұл ауру кезінде ақталады. Ананың тыныс алуын, оның жүрек соғуын тыңдай отырып, бала босаңсып, ұйықтап кетеді.
Алайда, егер бала анасымен үнемі бір төсекте жатса, онда ол анасының пікіріне тәуелді, тәуелсіз шешім қабылдай алмайтын инфантильді болып өсу қаупі бар. Егер нәресте күн сайын кешке ата-анасының төсегіне жүгірсе, оның мәселелерін түсінуге және шешуге тырысыңыз, содан кейін оны бесікке жатқызыңыз.
