Тәрбие - баланың кез-келген жасындағы еңбек процесі. Бірақ бәрі өсе бастағаннан-ақ, басқару және білім беру процесі қиын болатынын біледі. Жасөспірім кезінде бала ерекше қиын жағдайға тап болады, ол енді бала емес, бірақ ересек емес. Оның шешім қабылдауға тырысуы көбінесе ата-анасымен жанжалдармен бірге жүреді.
Жасөспірімге тәрбие беру процесінде, ең алдымен, оны қазір қалағандай қабылдау керек екенін түсіну қажет. Бірақ мұнда ерекше нәзіктік бар. Жасөспірім сіз оны өзін-өзі ұстай алдым деп ойлауға рұқсат етіңіз, ол жиі өзгереді, бірақ сіз оны тәрбиелеуге тырысасыз деп ойламауыңыз керек.
Ең алдымен оның сенімін ақтау керек. Сенім тек сүйіспеншілікті ғана емес, адамдар арасындағы барлық қатынастарды қалыптастырады. Жасөспірім үшін бұл өте қажет. Оның жасында құпиялар мен жеке өмір пайда бола бастайды. Осының бәрін одан іздеудің қажеті жоқ. Егер бала сізге сенетін болса, онда ол өзі де өзінің әсерін айтады және бөліседі. Оның әрекеттерін қатаң және қатал түрде айыптаудың қажеті жоқ. Бұл оны сізден алыстатады. Кеңес беруге тырысыңыз.
Егер сіздің кеңесіңізден кейін жасөспірім басқаша әрекет етсе және сәтсіздікке ұшыраса да, оны кінәлау мен сөгудің қажеті жоқ. Бала өзінің қателіктерінен сабақ ала бастайды, сондықтан оны тыныштандырып, өмірден өз мысалыңызды айтыңыз. Ол бірте-бірте сіздің кеңестеріңізді тыңдай бастайды және саналы түрде білімге беріле бастайды.
Көбінесе жасөспірімдердің өзі бұл немесе басқа әрекеттің не үшін қажет екенін түсінбейді. Олар бәрін және әлемнің қалай жұмыс істейтінін білемін деп ойлайды, бірақ шын мәнінде олар білмейді. Ол өзінің іс-әрекетінің салдарын алған кезде, өзінен басқалардың бәрін кінәлайды. Оның іс-әрекеті үшін жауапкершілікті тәрбиелеу керек. Бұл туралы онымен сөйлесіңіз, бірақ моральды оқымаңыз. Босаңсытып сөйлесуге тырысыңыз, сонда бала ашық болады. Оған жасөспірім кезіңіздегі тәжірибеңіз туралы айтып беріңіз. Қателіктер жіберген және оларды қалай жөндегеніңіз жөн. Ата-анаңыздың сізге көмектескеніне назар аударыңыз. Сонда бала сізге бағынады және оның тәрбиесі біртіндеп жүреді.