Зейіннің жетіспеушілігі гиперактивтіліктің бұзылуы - балалардағы кең таралған даму бұзылыстарының бірі. Бұл синдром белсенділіктің жоғарылауымен қатар жүреді, ол толықтай дезинфицирленгенге жетуі мүмкін. Шамадан тыс жоғары дене белсенділігі баланың әлеуметтік бейімделуін бұзудың негізгі себебі болып табылады.
Бұл синдромды жиі қозғалыс белсенділігі синдромы деп атағанына қарамастан, оның құрылымындағы негізгі ақаулық - бұл назар тапшылығының ақаулығы. Мұндай бала бірнеше минуттан астам уақытқа зейінін қоя алмайтындықтан, бұл зейіннің артуына айналады, ол әр дыбыс пен қимылға жауап береді. Бұл балалар көбінесе эмоционалды тұрақсыз, ашуланшақ, ашуланшақ келеді.
Гиперактивтілік өте ерте, нәресте кезінде басталуы мүмкін. Балаларда бұлшықет тонусы жоғарылайды, тітіркендіргіштерге сезімталдығы жоғарылайды, олар көп жылайды, ұйықтайды және нашар тамақтанады, оларды тыныштандыру өте қиын.
Синдром 3-4 жасында айқынырақ көрінеді, бала ешнәрсеге зейін қоя алмайды. Бала назарын аудармай, ертегі тыңдай алмайды, зейінді шоғырландыруды қажет ететін ойындар ойнай алмайды. Оның барлық қызметі ретсіз.
Синдромның шыңы 6-7 жас деп саналады. Бұл шамадан тыс шыдамсыздықпен сипатталады, әсіресе тыныштықты қажет ететін жағдайларда. Бала бір іс-әрекеттен екіншісіне ауысады, бірде-бір тапсырманы аяғына дейін аяқтамай, отыру керек кездерде тебіренеді, қозғалады. Көбінесе бұл мінез-құлық мектеп, көлік, аурухана, мұражай және т.б. сияқты қоғамдық орындарда көрінеді.
Бірақ гиперактивтілік синдромына бейім емес қарапайым балалар кейде ашуланшақ, ашуланшақ немесе бақыланбайтын болып қалады, сондықтан бұл диагнозбен әрбір қозғыш баланы «марапаттаудың» қажеті жоқ.
