Ата-ана болу үлкен әрі қиын. Өйткені, үлкен жауапкершілік - білімді және өмірге бейімделген адамды тәрбиелеу. Және бұл үдеріс кезінде ата-аналар баласымен қалай жүру керектігін әрдайым түсіне бермейді. Бала мінез-құлқының ескерусіз қалмайтын 4 түрін қарастырыңыз.
Бұл ең көп кездесетін мәселе шығар. Бұл көбінесе жазадан аулақ болуға және беделді ата-аналардың қорқынышына байланысты болады. Алдаудың алғышарттары назар аудару немесе қалаған нәрсеге қол жеткізу қажеттілігі болуы мүмкін.
Шешім: Біріншіден, баланың жасын ескеру керек. 7 жасқа дейінгі балалардың қиялы бай. Сондықтан, сіз оларды асыра сілтеуге немесе бірдеңе жасауға тыйым салмауыңыз керек (егер бұл, әрине, айналаңыздағы адамдармен қарым-қатынасқа зиян келтірмесе). Егер бала 7 жастан асқан болса, онда оған адалдық пен сенім ұғымдарын түсіндіру керек. Егер баланың алдап жүргені анықталса, оны дұрыс емес тәртіпке айналдырмас үшін оны тиісті түрде жазалау керек.
Сәби қандай да бір жаман, әділетсіз жағдайдың куәгері болған кезде, ол бұл туралы әдейі үндемеуі мүмкін. Мұның бірнеше себептері бар: болуы мүмкін қиындықтардан қорқу, біреуге сабақ үйреткісі келу немесе әңгіме-дүкен ретінде таңбаланудан қорқу. Барлығы мән-жайға байланысты. Бірақ, кез-келген жағдайда, мұндағы нәтиже қаражатты ақтамайды.
Шешім: Ата-аналар баласымен сөйлесіп, адал болу мен жасыру (немесе сөйлеушілік) арасындағы айырмашылықты түсіндіруі керек. Ең бастысы - баланы соттау емес, оны тыңдау және мәселені бірге шешуге тырысу.
Психологтар баланың басқа біреуді екі себеппен иемденетінін айтады: отбасы мен достардың назарының аздығы және адамгершілік пен еріктің төмен деңгейі.
Шешім: егер әрекет әлдеқашан жасалып, көпшілікке жария етілсе, онда ата-аналар үшін сабырлы болу өте маңызды. Алдымен сіз баланың не себеп болғанын білуіңіз керек. Одан кейін ұрланған затты қайтарып, тиісті жазаны ұсынуды сұраған жөн. Белдікті қолдану қажет емес, бірақ бала ұрлықтың салдары жағымсыз екенін анық түсінуі керек. Бұл әдеттің қалыптасуына жол бермейді.
Көбінесе ата-аналар балаларының үстел басында өзін қалай ұстайтынына таң қалады: чомп, иілу, бастарын айналдыру, тамақпен ойнау. Үлкендермен кездескенде олар сәлем бермейді, үнемі әңгімеге араласады, қыңқылдайды. Мұндай жаман мінездер баланы қызартып, мазасыздандырады.
Шешім: екі жасар балаға қоғамдағы негізгі мінез-құлық ережелерін, атап айтқанда, үстел басында түсіндіру қажет. Егер ол үнемі тентек болса және қыңсыласа, оның қолын алып, ересектер арасындағы әңгіме аяқталғанша күтуін сұраңыз. Сондай-ақ оған қарапайым сыпайылықты үйрету керек. Сұраған кезде «өтінемін» деп айтыңыз, сыйлық алған кезде «рахмет». Кездесуде сәлем айтыңыз, қоштасқанда қоштасыңыз. Егер ұсақ мінез қайталанса, баланы белгілі бір артықшылықтардан айыру керек, мысалы, ата-аналар тамақтанып болған кезде немесе ойын-сауық саябағына әдеттегі сапардан бас тартқан кезде үстелге отыру керек.
