Кейде сабырлы және мейірімді бала ашуланшақ және агрессивті болады. Ол көгілдір ашуды лақтырады, ойыншықтарды сындырады, ата-анасына дөрекілік көрсетеді. Мұндай жағдайда агрессияның себептерін түсініп, оларды жою керек. Шынында да, ересектерден айырмашылығы, бала өзінің ашулануының себебін әрдайым түсіндіре алмайды.
Нұсқаулық
1-қадам
Егер бала ашуланса, қорлайтын сөз тіркестерін айқайласа, онда ешбір жағдайда оның іс-әрекетіне жауыздықпен жауап беруге болмайды. Сіз өзіңізді тартып, ашуланған балаға дауыс көтермеуге тырысуыңыз керек. Оның барлық ашуы мен ренжіткен сөздері ішкі агрессияның көрінісі, сіз оны түсінуіңіз керек. Баланы айқайлап үнін өшіру арқылы сіз оны байқамай, өзінің наразылығын білдірудің басқа тәсілдеріне итермелеуге болады.
2-қадам
Егер бала агрессия көрсетіп жатса, сіз оған жұмсақ жерге ұрып жауап бермеуіңіз керек. Егер сіз ұрпақты ұруға мүмкіндік берсеңіз, онда ол тек өзінің мінез-құлқының дұрыстығын ғана айтады.
3-қадам
Отбасыңыздағы қарым-қатынасты қайта анықтаңыз. Балалар, губка сияқты, жақсы мен жаманды сіңіреді. Мүмкін, бала үлкендердің заттарды көтерілген тонмен қалай реттейтініне қарап, олардың мінез-құлқын жай көшіреді. Егер сіздің үйіңізде үнемі ант берсе, баланың агрессия көрсетіп жатқанына таң қалмаңыз.
4-қадам
Балаңызға өз эмоцияларын басқаша көрсетуге үйретіңіз. Мысалы, егер сіздің балаңыз сізді жек көремін десе, оған айқайлап сөйлеудің орнына, оның айтқанын қайта құруға тырысыңыз. Мысалы, мынаны айтыңыз: «Сізге серуендеуге рұқсат бермейтінім сізге ұнамай ма?» Содан кейін тыйым салуды ақтаңыз. Бала қорлайтын сөздерді айқайлап айтудың орнына, оның себебін айту арқылы наразылығыңызды дұрыс білдіруге болатындығын біледі.
5-қадам
Егер бала ашық түрде наразы болса және сіздің шешіміңізді оның пайдасына бұруға тырысса, жеңілдік жасамаңыз. Егер сіз оның айтқанын ұстанатын болсаңыз, агрессияның жарылыстары жиі пайда болады. Бала сізді манипуляциялауға болатындығын тез түсінеді және оны өзінше қабылдайды.
6-қадам
Егер бала жиі ашуланса, агрессия көрсетіп, өзінің наразылығын білдірсе, міндетті түрде балалар психологымен кеңесіңіз. Балалар көбінесе өз сезімдерін қалай білдіретінін білмей, жағымсыз эмоцияларын басқаларға лақтырады. Мүмкін, бала сіздің назарыңыздың жетіспеуінен зардап шегуі мүмкін. Онымен көбірек уақыт өткізуге тырысыңыз, оны жақсы көретініңізді және оған мұқтаж екеніңізді көрсетіңіз. Балалар шынайы эмоцияларға өте сезімтал, сондықтан ашуланшақтықтар көп ұзамай тоқтайды.
